ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ: Δεν είμαι αισιόδοξος για το μέλλον του ΔΑΣΑΛ

Ο προπονητής του ΔΑΣΑΛ Άγγελος Γιαννουλάκης μιλήσε στο womensports.gr για την ενδεχόμενη αποχή των παικτριών αν δεν ληφθούν μέτρα σύμφωνα με την ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε την προηγούμενη Κυριακή αλλά και για το μέλλον του γυναικείου μπάσκετ στην χώρα μας.

Την Κυριακή εκδώσατε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία δεν θα αγωνιστείτε ανά σε επίσημο αγώνα εάν δεν λυθούν σοβαρά θέματα που σας απασχολούν. Έχουν γίνει κινήσεις από τη διοίκηση του Συλλόγου για να υπάρξουν κάποιες λύσεις;

Ως τη στιγμή που μιλάμε είμαι άκρως απαισιόδοξος όσον αφορά το μέλλον της ομάδας, τουλάχιστον με τη σημερινή της δομή και φιλοσοφία. Η διοίκηση προσπαθεί να βρει λύσεις όμως αμφιβάλω αν θα καταφέρει να τις βρει. Η οικονομική συγκυρία είναι κακή και η υποστήριξη έστω μιας καθαρά ερασιτεχνικής ομάδας με παιδιά 18-20 ετών θεωρείται περιττή πολυτέλεια. Ο Δήμος, που ήταν ανέκαθεν ο πιο σημαντικός υποστηρικτής μας, είναι εδώ και ένα χρόνο σε μια συνεχή διαμάχη με το ΔΣ του συλλόγου. Απ ότι αποδείχθηκε από τις επαφές των κοριτσιών με τον Δήμαρχο και τον Διευθυντή του Αθλητικού Οργανισμού αυτής της εβδομάδας, η ομάδα δεν πρόκειται να βοηθηθεί, αν δεν αποχωρήσει το υπάρχον συμβούλιο. Εμείς αυτή τη στιγμή είμαστε τα θύματα αυτής της διαμάχης και παρότι κάναμε και κάνουμε καθημερινά το καθήκον μας, κινδυνεύουμε να χάσουμε τις απολαβές σχεδόν ολόκληρης της χρονιάς ή τους αγώνες που με κόπο και ιδρώτα κερδίσαμε όλη αυτή τη χρονιά για να φτάσουμε στη βαθμολογική θέση που βρισκόμαστε. Δυστυχώς έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα δεν βλέπω πως αυτές οι δύο πλευρές θα σταματήσουν να ασχολούνται με τα προσωπικά τους για να υποστηρίξουν τον αγώνα μας.

Τι θα κάνετε αν υπάρξουν μόνο προσωρινές λύσεις στα προβλήματα σας;

Έως και σήμερα που μιλάμε και παρότι κόπηκαν τα Χριστούγεννα οι δύο αθλήτριες, έχουμε πληρωθεί μόνο το Σεπτέμβριο. Το να πάρουμε τον Οκτώβριο δεν θα μας λύσει το πρόβλημα όταν διανύουμε σήμερα την 3η Φεβρουαρίου. Το κόστος όλων των αμοιβομένων αθλητριών μαζί είναι 7.500 ευρώ και αν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον να συντηρηθεί η ομάδα σ αυτό το επίπεδο είναι εύκολο να καλυφθούν τα κενά. Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να λυθούν τα προβλήματα αρχής γενομένης από το Διοικητικό και μετά από το οικονομικό.

Δηλώσατε ότι δεν είστε η επαγγελματική ομάδα που θέλουν κάποιοι να σας παρουσιάζουν, αλλά η παρουσία σας στην Α1 είναι άκρως ικανοποιητική. Τι είναι αυτό που πραγματικά χρειάζεται ένας σύλλογος που στηρίζεται στα δικά του παιδιά; Τι είναι αυτό που ζητάνε τα κορίτσια του ΔΑΣΑΛ

Σαν προπονητής η μεγαλύτερή μου στενοχώρια αυτή τη στιγμή είναι ακριβώς το ότι κόποι δουλειάς 8 ετών θα πάνε χαμένοι. Όταν επέστρεψα στο σύλλογο από τις Εσπερίδες το 2004 αυτός ήταν ο στόχος. Να παραχθούν μέσα από τις ακαδημίες αθλήτριες επιπέδου Α1 που θα μπορούσαν να εγγυηθούν το παρόν και το μέλλον του συλλόγου για πολλά χρόνια και μια μέρα να επιστρέφαμε να κάνουμε ξανά πρωταθλητισμό με τα παιδιά αυτά. Τώρα όλα δείχνουν πως αυτή η ομάδα θα τελειώσει την επόμενη Παρασκευή και το τελευταίο παιχνίδι που παίξαμε όλοι μαζί θα είναι αυτό στην Καλαμαριά. Βλέπω ορατά τρία σενάρια.

α) η Διοίκηση βρίσκει τα χρήματα που απαιτούνται και η ομάδα συνεχίζει ως έχει. 

β) Συμφωνείται με τις αθλήτριες να τελειώσουν την περίοδο και να τους δοθούν τα δελτία τους το καλοκαίρι για να διαπραγματευτούν μόνες τους την επόμενη ομάδα της καριέρας τους. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να πληρωθούν αυτές που δεν αποκομίζουν όφελος από το να πάρουν το δελτίο στο χέρι (Planeta, Ζαχαράκη, Μερισιώτη, Ανωγειανάκη). 

γ) να παραιτηθεί το συμβούλιο, να αναλάβει την ομάδα ο Δήμος και να μείνουν στην ομάδα ως το τέλος της χρονιάς μόνο οι Ελληνίδες (πράγμα που σημαίνει πως λογικά θα υποβιβαστούμε...). Εμείς αυτό που θέλουμε ανεξαρτήτως διοικητικών είναι να μας επιτραπεί να τελειώσουμε τις υποχρεώσεις μας όπως είμαστε τώρα και βέβαια να λάβουμε αυτά που έχουμε συμφωνήσει και υπογράψει.

Τι βλέπετε για την πορεία του πρωταθλήματος και γενικότερα του γυναικείου μπάσκετ;

Η πορεία του πρωταθλήματος και του γυναικείου μπάσκετ γενικότερα φθίνει. Είναι για μένα απαραίτητη η απόσχιση από την ΕΟΚ και η διοργάνωση ενός πρωταθλήματος βιτρίνας από τα σωματεία που θα μπορούν αποδεδειγμένα να σηκώσουν το βάρος. Όλοι οι υπόλοιποι να αγωνίζονται καθαρά ερασιτεχνικά, χωρίς ξένες και με μίνιμουμ κόστος. Υπάρχουν ομάδες στην Α2 που μπορούν να φτιάξουν ανταγωνιστικές ομάδες και έχουν σήμερα πολλαπλάσια μπάτζετ από όλες τις ομάδες Α1 πλην φυσικά του Αθηναϊκού. Θα πρέπει να σταματήσει αυτό το χάλι που το καλοκαίρι τάζουμε δεκάδες χιλιάρικα παντού και στην πορεία όλα γράφονται στο χιόνι. Η διοργάνωση των ακαδημιών πρέπει να είναι πρωταρχικό μέλημα και οι συνδρομές των πιτσιρικιών μπορούν να γίνουν η βάση του μπάτζετ για το τμήμα γυναικών όπως γίνεται για παράδειγμα στον Πρωτέα. Αυτή τη στιγμή η Ε.Ο.Κ. καλύπτει μόνο τους διαιτητές και την στατιστική υπηρεσία.

Με τα οικονομικά του κράτους χειρότερα από αυτά των ομάδων δεν μπορούμε δε να περιμένουμε τίποτε παραπάνω. Η θα αλλάξουν οι δομές και η φιλοσοφία, θα μπουν τεχνοκράτες, θα εξασφαλιστούν χορηγίες, τηλεοπτικό συμβόλαιο κλπ ή θα βουλιάξουν ΟΛΑ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ.

Ελπίζω κάτι να αλλάξει σύντομα και οι προσπάθειες οι δικές μου και των παιδιών να μην πάνε χαμένες. Ο Δήμος Φυλής που τρώει τα σκουπίδια όλης της Αττικής αξίζει και δικαιούται να καμαρώνει τα παιδιά αυτά για πολλά ακόμη χρόνια. Τα κοριτσάκια της περιοχής που δεν έχουν άλλο άθλημα να κάνουν πρέπει να συνεχίσουν να βλέπουν τις πιο μεγάλες να μάχονται και να νικούν στο υψηλότερο επίπεδο. Η βιτρίνα χρειάζεται για να καλέσεις το παιδί μέσα στο μαγαζί σου.